Wieki temu uczyniliśmy ogień jednym z naszych bogów. Nie umieliśmy ani go wywołać, ani nad nim zapanować, a jego potęga wydawała się nieskończona. Potem ktoś odkrył, że ugasi go woda, ktoś inny ośmielił się spróbować upieczonego w nim mięsa, aż wreszcie jakiś ówczesny geniusz zaryzykował jego rozniecenie. Strach, jaki wywoływały skutki pożogi, zastąpiony został bezspornymi korzyściami wynikającymi z umiejętności jego używania. Tym samym ogień przestał być bezpośrednim obiektem czci, ale pozostał Znakiem obecności boga na ziemi, wielkim i cennym darem. Światło i ciepło sprawiło, że stał się symbolem szczęśliwego domu, co wystarczało nam aż do dnia, gdy okazało się, że można go zapędzić do pracy i walki.
Okazało się również, że z ogniem można tańczyć…
Trudno oderwać wzrok od żywiołu ognia. To przykuwające wzrok, hipnotyzujące działanie potęguje się w przedstawieniach bartoszyckiej grupy Pracownia Autoekspresji „Teatr Wnętrza”. Ich występy wywołują wrażenie uczestnictwa w magicznych rytuałach jakiegoś starosłowiańskiego kultu słońca. Przedstawienia odwołują się raczej do emocji niż intelektu człowieka, zarazem oczyszczają duszę i cieszą oczy. To teatr bliższy raczej sztuce ulicznej niż wielkim dramatom, spontanicznie splatający kilka wątków fabularnych lub tworzący spektakl od nowa, na poczekaniu. Bez tradycyjnego podziału ról, z dowolną liczbą aktorów.
Pracownia Autoekspresji „Teatr Wnętrza” powstała w listopadzie 2001 roku w Bartoszycach. Została założona przez członków Północno – Wschodniego Stowarzyszenia Wspierania i Rozwoju Inicjatyw „Dialog”, Grzegorza Dedo i Artura Ziemackiego, zainspirowanych spektaklem „Ognie Świętego Elma” wystawianego w Bartoszycach (IX 2001) przez Androgyne Theatre z Wrocławia. Do marca 2002 r. do Pracowni przystąpili kolejni tancerze: Marta Beńko, Krzysztof Bokisz, Paweł Rzodkiewicz i Marcin Sokalski. Posługując się początkowo metodą prób i błędów, a w późniejszej fazie materiałami publikowanych przez tancerzy amerykańskich, australijskich i nowozelandzkich, wypracowali własny charakter oraz kierunek działania. Poprzez działania szkoleniowe tancerzy Pracowni w 2002 r. zostały stworzone grupy w Bezledach, Bisztynku, Reszlu i Lidzbarku Warmińskim.
Przełomem w działaniach grupy stał się pokaz wystawiony podczas XXIII Wojewódzkiego Przeglądu Teatrów Młodzieżowych „Bakcyl” (V 2002 r.). Efektowność pokazu i jego niesamowity klimat sprawiły, że w treningach Pracowni zaczęło brać udział coraz więcej osób. Z sześcioosobowej grupy przyjaciół stworzyła się grupa dwudziestoosobowa.
W chwili obecnej oprócz Szkoły Artystycznej Pracy z Ogniem i oferty pokazowej, Pracownia prowadzi warsztaty wyjazdowe, Internetowy Serwis Tancerzy Ognia, a także obozy szkoleniowe podczas ferii zimowych i wakacji.
Kierownikiem artystycznym Pracowni jest Artur Ziemacki mający za sobą warsztaty prowadzone przez Teatr „Akademia Ruchu”, „Milon Mela” Grupę Tradycyjnych Artystów Hinduskich, Jamesa Slovaka i Hairo Questa oraz performera Janusza Bałdygę