JSF (Joint Strike Fighter) to program badawczy mający na celu stworzenie rodziny samolotów dla Sił Powietrznych i Marynarki USA, a także dla Królewskiej Marynarki oraz Królewskich Sił Powietrznych Wielkiej Brytanii.
Program budowy „niewidzialnego” myśliwca nowej generacji rozwinął się z programu „Wspólnej Zaawansowanej Technologii Uderzeniowej”, który wszedł w zaawansowaną fazę rozwoju w grudniu 1994 roku. Dwa lata później, w listopadzie zostały wyłonione dwie firmy, które stanęły do ostatecznej rywalizacji o największy w historii USA kontrakt na wielozadaniowy samolot dla różnych formacji wojskowych.
Szczęśliwcami okazały się Boeing i Lockheed Martin, które zobowiązały się wykonać prototypowe maszyny, przetestować i zaprezentować ich osiągi.
Głównym założeniem konstrukcji obu maszyn była możliwość pionowego startu i lądowania, tym samym przyszły F-35 ma być drugim (po Harierze) seryjnie produkowanym myśliwcem pionowego startu i lądowania. W czerwcu 2001 roku X-35 ze stajni Lockhieed’a przeszedł pomyślnie testy oblatywania, pionowego startu i lądowania (w sumie 17 prób). Wytwór geniuszu ludzi z Lockheed-Martin wygrał wyścig z Boeingiem, który zaprezentował równie imponującą konstrukcję.
W samolocie zastosowano też nowoczesne oprogramowanie o którym więcej na www.nowoczesnysoft.pl .
F-35 firmy Lockheed bazuje na płatowcu znanym z F-22. Będzie to najcięższy myśliwiec na świecie – zdetronizuje tym samym wysłużonego F-14 Tom Cat.
W konstrukcji Lockheeda, inaczej niż w konkurencyjnej maszynie Boeinga, system „zawisu” to nowatorski układ ruchomej dyszy silnika sprzężonego z centralnie zamontowanym wentylatorem. Całość sprawia wrażenie konstrukcji wrażliwej i wielce skomplikowanej.